Wereldwijd is er nauwelijks discussie of elektromagnetische velden effect hebben op de mens, dat is namelijk onomstotelijk vastgesteld, maar vanaf welke dosis is het nu écht schadelijk én daarover lopen de meningen sterk uiteen. De meningen lopen uiteen omdat de ene wetenschapper de grenswaarde vaststelt op basis van uitsluitend thermische effecten en de andere wetenschapper naast thermische effecten ook uitgaat van negatieve biologische effecten op het lichaam.
Wij zijn als mens geëvolueerd op natuurlijke straling die al miljoenen jaren voor het verschijnen van de mens uit de aarde omhoogkwam of uit de kosmos op ons neerdaalde (bijv. zonlicht). Dit is de natuurlijke straling waar de mens uitstekend op gedijt. Technologische ontwikkelingen zijn deze perfecte balans voor ons lichaam steeds meer aan het verstoren; overal om ons heen is namelijk hoogfrequente straling uit smartphones, WiFi (hotspots) apparatuur, laptops, tablets, UMTS masten, hoogspanningskabels, windmolens, elektrische (hybride) auto’s etc.
Het nadelige gevolg van deze ontwikkelingen is dat de celcommunicatie in ons lichaam wordt verstoord waardoor steeds vaker klachten ontstaan.
Voorzorgsnormen woning
In de tabel hieronder worden de waarden weergegeven die volgens de Duitse Bouwbiologische richtlijn Institut voor Baubiologie & Nachthaltigkeit (IBN), in het BioIinitiave rapport als voorzorgnormen moeten worden genomen. In de laatste kolom staan de grenswaarden die de World Health Organisation (WHO) adviseert.
1 Het BioInitiative rapport is opgesteld door 29 onafhankelijke wetenschappers en gezondheidsdeskundigen uit tien verschillende landen.
2 SBM staat voor Standard of Building Biology Testing Methods. Deze is opgesteld door een comité van deskundigen op het gebied van bouwbiologische meettechniek in samenwerking met onafhankelijke wetenschappers en gezondheidsdeskundigen.
3 Voor het geomagnetisch veld is geen officiële stralingnormen. Omdat enkel de SBM een voorzorgsnorm hanteert van -1000 nT tot 1000 nT, is het geomagnetisch veld niet in de tabel opgenomen.
Het volledige SBM2015 rapport vind je hier.
Het volledige BioInitiative rapport vind je hier.
Verschil grenswaarden
Door de overheid en overkoepelende instanties zoals de WHO zijn stralingsnormen vastgesteld. Deze normen gaan uitsluitend uit van mogelijke risico’s bij opwarming van cellen door hoog-energetische straling zoals bijvoorbeeld röntgen (het zogenoemde ‘thermische effect’). Voor een thermisch effect is veel straling nodig, daarom zijn de stralingsnormen hoger dan de voorzorgsnormen van het BioInitiative rapport.
De WHO negeert hiermee duizenden onderzoeken die aantonen dat straling wel degelijk ook biologische processen in ons lichaam verstoort.
Standaard Bouwbiologische Meettechniek: De SBM-norm
Deze standaard werd door de bouwbioloog/woonbioloog Wolfgang Maes, samen met het institut für Baubiologie Nachthaltigkeit (IBN) ontwikkeld. In samenspraak met wetenschappers, artsen en collega’s zijn vervolgens de bouwbiologische normen tot stand gekomen. Deze bouwbiologische SBM norm is intussen internationaal de maatstaf voor solide holistisch en onafhankelijk woonbiologisch onderzoek. Deze standaard bevat voor het eerst een compleet overzicht van alle factoren die in huis een rol spelen bij onze gezondheid. Het voorzorgsprincipe en de haalbaarheid staan daarbij als belangrijke punten voorop. Deze bouwbiologische leidraad is speciaal voor de slaapplaats ontworpen. Er zijn al erg veel grenswaarden, normen en aanbevolen richtlijnen voor de belasting tijdens werk, overdag, maar er waren nog geen normen voor de slaapplaats; een plek waar we tot wel 400x gevoeliger zijn voor straling.
De mobiele-telefoonindustrie zet tegenover elke studie een zelf betaald ‘geen-effect’ onderzoek. Zo vinden bijvoorbeeld 43 studies DNA-schade door signalen van mobieltjes en 42 niet. De 42 geen-effect studies zijn bijna allemaal gefinancierd door de industrie. De Belgische documentaire “hoe machtig is de de telecomindustrie” laat haarfijn zien dat geld en macht de belangrijkste drijfveren zijn van deze industrie en onze gezondheid dus bij lange na niet.
De Nederlandse Gezondheidsraad (commissie Elektromagnetische Velden) doet zelf geen onderzoek. Zij stelt dat er geen consistent wetenschappelijk bewijs is. Het BioInitiave rapport uit 2007 is blijkbaar geen wetenschappelijk onderzoek.
Voor hoogspanningslijnen verscherpte de Nederlandse overheid pas enkele jaren geleden eigenhandig de blootstellingsnorm in één klap met een factor 250x vanwege een associatie met kinderleukemie die al in de jaren 70 van de vorige eeuw voor het eerst werd gevonden.
De SBM-richtlijnen zijn gebaseerd op vele duizenden huis- en werkplekonderzoeken waarbij men relaties heeft kunnen leggen tussen lichamelijke klachten en de diverse soorten elektromagnetische straling. Daarom is het beter om de gemeten waarden te toetsen aan de SBM-normen en/of het BioInitiative rapport.
Resolutie 1815
De Raad van Europa, bekend van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens publiceerde op al op 6 mei 2011 onder voorzitterschap van Jean Huss een rapport over de gevaren voor de volksgezondheid van elektromagnetische velden, Resolutie 1815.
De Parlementaire vergadering adviseert mobiele telefoons en Wi-Fi uit scholen te weren. Nederland geeft geen gehoor aan dit advies; in veel scholen worden nu juist WiFi netwerken uitgerold.
Voorzorgsprincipe
Het voorzorgsprincipe biedt overheden de mogelijkheid om maatregelen te nemen bij nieuwe wetenschappelijke of technische activiteiten waar niet duidelijk van is of deze ernstige schade kunnen geven aan de samenleving of het milieu. Vooral wanneer er niet genoeg wetenschappelijke bewijzen zijn die het tegendeel aantonen dat het veilig is, kunnen overheden het voorzorgsprincipe aanspreken. Het ontbreken van goed veiligheidsonderzoek voorafgaande aan het invoeren van draadloze technologie en de onduidelijkheid over de langetermijneffecten zijn een goede reden voor het toepassen van het voorzorgsprincipe.
Frankrijk neemt dit voorzorgsprincipe heel serieus. Daar is sinds 2015 WiFi op scholen en kinderdagverblijven verboden en mogen er geen mobiele telefoons worden gebruikt in kinderdagverblijven, lagere- en middelbare scholen. In België werd in 2014 de verkoop van mobieltjes aan jonge kinderen verboden. Steeds meer landen en/of gemeentes passen dit zogenoemde voorzorgsprincipe toe, simpelweg omdat geen enkele wetenschapper de langetermijneffecten op onze gezondheid kan voorspellen.